Hoe dat is?
Behoorlijk indrukwekkend.
Jemig, er is hier zo veel...
zo veel mensen,
zo veel eten,
zo veel stank,
zo veel moois,
zo veel viezigheid,
zo veel armoede,
zo veel rijkdom,
en alles zo dicht op elkaar!
Chongqing is enorm, het 'gebied' Chongqing heeft 32.35 miljoen inwoners...
Hoeveel?
Veel.
In de stad (of het centrum?) wonen er zo'n 13 miljoen,
nog steeds veel dus.
Ik woon op een berg, in het zuidoosten van de stad.
Gelukkig woon ik op een berg, want 'beneden' is het vol en vaak vies en erg lawaaierig.
Hierboven lijkt het wat groener en rustiger, dus een fijne plek om thuis te komen.
Er wonen hier in huis 6 Nederlanders en een paar Amerikanen.
Verder lijken er hier bijzonder weinig westerlingen te zijn, dus op straat zijn we nogal een bezienswaardigheid (groot, blond en blank...)
De straten in Chongqing zijn sowieso wat bijzonders.
Geen enkele bestuurder houdt zich aan de verkeersregels, wat resulteert in totale chaos, maar wonder boven wonder nauwelijks ongelukken.
Verder speelt het hele leven zich op straat af, er wordt:
gekookt,
gegeten,
geslacht,
gewerkt,
gerocheld,
gespuugd,
geslapen,
en veel gekeken.
Als redelijk overtuigd vegetariër soms best wel heftig om te zien wat hier zoal gegeten (en dus ook geslacht) wordt. Wist je trouwens dat kikkers, net zoals kippen, gewoon doorspringen als hun bovenlijf eraf gehakt is? En dat varkensmaag en eendennek hier ware lekkernijen zijn?
Dan het lesgeven...
ik geef les aan 3 klassen eerstejaars studenten aan de Modern International Art & Design Academy (MIADA).
In totaal heb ik 98 studenten en 3 tolken.
Elke klas geef ik per week 2 lessen van 3 uur, dus ik geef in totaal 18 uur les per week, verdeeld over 4 dagen.
Vrijdag, zaterdag en zondag heb ik vrij, dus op die dagen probeer ik te zien wat er te zien valt.
De studenten zijn verlegen, lijken 12, maar zijn 18 / 19.
Ze bewegen zich als groep, niet als individu.
Sommigen zijn blij om aan een artschool te mogen studeren,
anderen niet, maar moeten van hun ouders.
Ik heb ze twee opdrachten gegeven, en bespreek die opdrachten in groepjes van 5 (omdat bespreken met 38 man toch niet zo goed werkt...), en laat ze tijdens de lessen aan de opdrachten werken.
Toen ik ter inspiratie wat afbeeldingen voor de fotografie-opdracht liet zien, kreeg ik de week erna dezelfde foto's terug, en als ik een student prijs om zijn / haar mooie foto's, heeft de rest van de klas ze bij de volgende bespreking ook.
M'n allereerste les ging over het belang van eigenheid en creativiteit.
In de besprekingen erna heb ik dat nogmaals teruggehaald, en heb geprobeerd erg duidelijk te maken dat ik niet geïnteresseerd ben in het werk van een huisgenoot of vriendje, maar in het eigen werk.
Ik hoop dat ik dit voor het einde van het trimester toch nog wat helderder kan krijgen...
Goed, er is nog zo veel meer te vertellen, maar dat komt later wel.
Volgend weekend ga ik waarschijnlijk naar Beijing, ben benieuwd hoe anders die stad is, in vergelijking met Chongqing.
Wordt vervolgd!
Groeten,
van Sharon.
3 comments:
hoi sharon,
die groepscultuur klinkt heel bekend. en ook dat schaapjes effect is ook heel bekend, immers wat de meester mooi vindt is een goede cijfer waard. chinezen mensen kennen inderdaad geen eigenheid soms. maar op academies is dat eigenlijk aangeleerd. leren natekenen wat je exact ziet is wat je leert, schilder na wat de meester schildert is wat de les is. van eigenheid is er geen sprake, want je moet niet als eenling gezien worden. van conceptuele kunst hebben ze volgens mij ook geen kaas gegeten.
nou goed, ik ken alleen maar negatieve verhalen over kunsteducatie in china. ik ben zelf chinees en beeldend kunstenaar in nederland. in amsterdam gestudeerd en nu in rotterdam gevestigd. ben zelf van plan om voor onderzoek naar china te gaan. nu even kijken hoe ik daar kan komen. heb jij advies? of connecties? binnenkort hoop ik met iemand te spreken die een uitwisselingprogramma heeft. hopelijk wordt het wat. mijn droom om een te kijken wat mij anders maakt vergeleken met chinese kunstenaars in china, benieuwd hoe nederlands ik eigenlijk niet ben en hoe chinees ik nog ben.
trouwens, ben zelf eigenlijk ook opgeleid als docent, eerste graad tekenen-schilderen. had ook een tijdje over nagedacht om in china les te geven. maar ja, dacht zullen die chinezen wel raar opkijken; een nederlandse docent met chinese uiterlijk die bijna geen chinees spreekt?!
ik ben benieuwd wat jij allemaal meemaakt.
groetjes,
fenmei hu
shar ! ja heeel herkenbaar allemaal en superleuk om te lezen. natuurlijk blog ik je vaak haha. super om te zien hoe het je afgaat ! ik hoop dat je erg leuke tijd in beijing hebt , daar ga je nu naar toe.. exact nu denk ik.
ondertussen blijft het hier gewoon lekker doorgaan ;)
mail je snel
juud
Hoi Sharon,
Een berichtje van Theo van museum het valkhof.
Leuk om te lezen hoe het je in China vergaat.
We kregen van de week de cijfers ongeveer halfweg de tentoonstelling Luxe en Decadentie.
En daaruit kwam een nieuw record van de gemiddelde besteding per bezoeker in de winkel sinds het museum geopend is, de bezoekers aantallen blijven nog iets achter, maar het word wel steeds drukker.
Dus jouw werk in de winkel blijkt vruchten af te werpen.
In ieder geval nog veel plezier daar en geniet ervan.
Groetjes Theo
m.basten01@home.nl
Post a Comment